ඔය හිත දෙනවද

හිතට දැනෙන ආදරෙක
මෙලෙක වචන ටික...
ලගට ලංව කිය දෙන්න
හදාගන්න හිත...
කෝල හිනාවක සුන්දර
නොකි කතාවක...
නැවතුම කොයි කොතැන
වෙද කියනවද මට...
 
නුබට ලොබ වි මියෙන්න
දුකකුත් නෑ හෙට
අඩන්න පන වගෙ රකිමි
වැටෙන කදුළු ටික...
නිදන්න පපුතුලෙ ඔහොම
ඉඩක් දුන්නෙ මට...
හිලව් වෙන්න ඉල්ලන්නද
මගෙ හුස්ම ටික...

රිදෙන්න තව රිදව ගන්න
හිතකුත් නැති මට...
බලන්න මේ ඇස් දිහාම
යන්න කියනවද...
හිදින්න එක බැල්මක් ඇති
සසර පුරාවට...
කියන්න ඔය හිත දෙනවද
දුප්පත් කෙල්ලට...

කවදාවත්ම...දුක හිතුනෙම නැද්ද.....

මල් පොහොට්ටු පොපියවන

මේ සොදුරු යෞවනය

කදුළක සගවන්න ඉඩ දෙන්න..

රිදවන්න..

ඈති තරම් රිදවන්න...

දුක් දෙන්න..

තව දුක් දෙන්න..

ඉතිං..

දෑන් හිනෑහෙන්න

කමක් නෑ...

කියන්න මේ තරම්

දුක් දෙන්න..

දුක හිතුනෙම නැද්ද...

කවදාවත්ම...

ඉතින්... මට ඉඩ දෙනවද?

ඔය මූණ දැක්කහම මගේ හිත
මේ තරම් තිගැස්සෙන්නේ
ඇයිද මන්දා
ඔයාගේ හිනාවට මගේ හිතේ
හැම දුකක්ම
නැති වෙනවා
සත්තයි...
මට මොහොතකට හුස්ම ගන්නත්
අමතක  වෙනවා
මම හිතුවා මගේ හුස්ම ‌නවතී කියලා
ඔව්...
ඔයා කොහේදෝ ඉදලා ඇවිත්
මට මාවත් අමතක කරලා
ඔයා කදුකර හැන්දෑවක
මීදුම වගේ
ඉර ගිලෙන වෙලාවෙ
බටහිර අහස වගේ
හිටි හැටියේ කඩා හැලෙන
මල් වැස්සක් වගේ
ඉතින් අහන්න
අහස වගේ
වැස්ස වගේ
මීදුම වගේ
මට ඔයාව විදින්න ඔනේ
ඉතින් මට ඉඩ දෙනවද  ඒ

ආදරේ විදින්න....

මං ආදරේයි...

ඔයාට ලංවෙන හැම වෙලාවක්ම

ඇත් කරන්න හදන...

ඔයාට ආදරේ කරන හැම වෙලාවක්ම

හිත රිද්දන...

ඔයාව සතු‍ටු කරන හැම වෙලාවක්ම

මාව අඩවන...

ඔයාව මගෙම කරගන්න හැම වෙලාවක්ම

මාව එපා කියන...

ඔයාට මං පනටත් වඩා ආදරේයි...

මුළු ලොකෙටත් වඩා ආදරේයි...

ඔයා දන්නවද...

ඔයා නොදන්නවා වුනාට

මගෙ ජිවිතෙටත් වඩා
ඔයාට මං ආදරෙයි කියලා

ඔයා දන්නවද...

මේ හිත දැන්

වෙන කෙනෙක්ට

දෙන්න බැරි තරම්
ඔය හදවත 

ලග සදහටම නැවතිලා...

ඔයා ඔහොම 

මගෙන්ට්කක් හරි 

දුරස් වෙලා ඉද්දි
මට කොච්චර

දුක හිතෙනවද...

මට මාවත් 

අමතක වෙන ගානට

මං ඔයාට ලංවෙලා 

කියලා දැන් මට හිතෙනවා...

මෙච්චර ආදරයක්

අමතක කරලා

මේ ලොකෙ මාව
තනි කරල යන්න එපා..

එක මට දරාගන්න බැරි වෙයි....

නෙතු පියා නොගත්තෙමි..

නිසල සිත

සසල වු සද

දුරස් වන්නට වෙර දරනවද

සිතුවිල්ල පැමිණ

පෙලන හද

දිගු සුසුම් පිට කරන්

වේදනාවක් ඇති වුනිද

නෙතු පියා නොගත්තෙමි

මා

මන්ද

නෙතග කදුලක් එතැයි බියකින්

නුඔ එන්නේ කවදාද

කණා මැදිරි එළි එදා වගේ නෑ අද

ගුලි වෙලා ගිහින් උන් අදුර තුල නුඔ වගේම
හිස් අහස කරැවලයි මගේ දුක් සිත සේම
තරගයට අපි ගැන්න තාරුකා කෝ... කොහිද
ඉද හිටක දැවටිලා ඈතටම පැන දුවන
මද සුලං රැලකවත් නුඔ සුවද දැවටිනිද
එදා නුඔ කවි ලීව දොඩමලු වු මා දෙනෙත
නුඔ සෙවු වෙහෙසටම ගොලු වෙලා ගිහින් අද 

තාරුක නෙතු එලියෙන් යලි පාර අසා ගෙන

දුක කියන නෙතු අගට හින මල් කැන්දන
නුඔ එන්නේ කවදාද ලීයු කවි මුමුණන්න 

 

 

සමීකරණය

ඔයා දන්නවද
ඔයා නැතිව ගෙවෙන
හරි පාළු වෙලාවකදි
කවුරුත් නැති තැනකට ගිහින්
මම පුංචි ගාණක් හදනවා...
...
ඔන්න මම මාව ගන්නවා...
පස්සෙ මගෙන් ඔයාව අඩුකරනවා..
දන්නවද රත්තරන් උත්තරය කීයද කියලා...
බිංදුවයි.
හිතන්නකෝ එතකොට මං කියල කෙනෙක්
ඉන්නවද... ම්.. නෑනෙ.

ආයෙත් ඉතින් මං මගේ හදවත ගන්නවා
පස්සෙ අපේ ආදරේ මං මගේ හදවතින්
අඩුකරනවා...
උත්තරය දැක්කම ඇස් වලට කඳුළු එනවා
ඔයාට පුදුම හිතෙයි
උත්තරය බිංදුවයි
එතකොට හිතන්න වස්තුවේ
ඔයාගෙ ආදරේ ඇරෙන්න
මේ පපුවෙ වෙන කිසිදෙයක් නෑ නේද කියලා

මම මාව ගන්නවා
පස්සෙ මගේ ආදරේ ගන්නවා
ඊටත් පස්සෙ මගෙ පුංචි ජීවිතෙ ගන්නවා
මං එක පෙලට පුංචි සමීකරණයක් හදනවා
මම + මගේ ආදරය + මගේ ජීවිතේ...
අවසානයට මම ලකුණක් දාල ඒ ඔක්කොම
එකට එකතු කරනවා
ඔයාට හිතාගන්න පුළුවන්ද ලැබෙන උත්තරය
මමයි මගේ ආදරයයි... මගේ ජීවිතයයි
එකතු කලාම ලැබෙන උත්තරය
ඔව් ඒ ' ඔයා'...

මම මගේ පුංචි අහිංසක හිතේ
සතුට ගන්නවා...
අනේ රත්තරන් ඒක දශම ගානක්
ඒත් මම ඒ පුංචි ඉලක්කම
මගේ හිතේ සතුට කියන පුංචි අගය
ඔයාගෙ ආදරෙන් වැඩි කරනවා
මටම පුදුමයි
මට උත්තරය ලෙස ලැබෙන්නෙ
අනන්තයක්... ගණින්නට බැරි තරම් ගනනක්
ඔයා මගේ ජීවිතේ සතුට කොයිතරම් හදනවද
මම මේ විඳින්නෙ
ඒ සතුටනෙ ර..ත්..ත..ර..න්

ඔයා අහයි ඇයි බෙදල බලන්නෙ
නැත්තෙ කියලා
අනේ මගේ අහිංසක මෝඩයෝ...
ආදරේ කියන්නෙ බෙදන්න පුළුවන් දෙයක්ද
හදවත කියන්නෙ බෙදන්න පුළුවන් දෙයක්ද
බෑ මමවත් මගේ ආදරේවත් මගේ හදවතවත්
මම බෙදන්නෙ නෑ
ඒ වගේම මම ඔයාවත් ඔයාගෙ ආදරේවත්
ඔයාගෙ හදවතවත්
බෙදන්න ඉඩ දෙන්නෙත් නෑ .....

ඉතින් මම ආයෙත් ' ඔයාව ' ගන්නවා
පස්සෙ මාව ගන්නවා...
පස්සෙ ඔයාවයි මාවයි එකට
එකතු කරනවා ....
අනේ කොච්චර ලස්සනද
ඔයා දන්නවද
මට ආපු උත්තරේ ....
නිකමට හිතල බලන්න
ඔයා + මම = .....
මොකක්ද උත්තරේ .....
ම්.... ඔයා හරි.

කවදද අපි එහෙම එකතු වෙන්නෙ
මෙහෙම දෙතැනක ඉඳල
අපි කොහොමද අපේ සිහින
සැබෑ කරගන්නෙ .....

ජීවිතේ අමාරුයි .. මං දන්නවා
මං නිසා ජීවිතේ මහ ගොඩක් බර
ඔයාගෙ ඔළුවට ආවොත්....
අනේ ඔයාට දුක හිතෙයි ...

ඒත් හීන කියන්නෙ හැබෑනොවෙන ඒවට නෙමේ නේද ...
ආදරේ කියන්නෙ තාරකාවක් නෙමෙයි නේද.....
මං ආස ඔයාගෙ ලේ රස්නය
මගෙ පපුවට දැනෙනවට ....
ආදරය දුර ඉඳන් විඳින්න මම දන්නෙ නෑ..
බලාපොරොත්තු උනත් කාලයක් යද්දි
ඇල් වෙන්න බලනවා ....

මට කියන්න
මාත් එක්ක නේද ජීවිතේ පටන් ගන්නෙ
ඇයි දන්නවද එහෙම අහන්නෙ
ඔයා නැතිව මෙහෙම ජීවතේ ගෙවද්දි
හිතෙන්නෙ හරියට
මං ජීවත් නොවෙනවා කියලයි ...

හරි ඉක්මනට ... මටත් ...
ජීවිතේ හැඩ බලන්න ආසයි
තනියම නෙමෙයි ... ඔයා එක්ක ...